SATISFACTORY (2023)
BOOI KLUIVING, THEATER AAN DE RIJN & FEIKES HUIS


Over hoe de ASMR-tists in opstand komen tegen de algoritmes die hun levens beheersen


WhisperingWieke, LynnieZ & Ay_mazing willen meer volgers. Ze besluiten zich op te geven voor de SatisFactory. Een content-farm die hen belooft om te toveren van compleet onbekende content-creators tot wereldberoemde ASMR-tists. Al snel komen ze erachter dat hoe sensationeler ze zijn, hoe meer volgers ze aan zich verbinden. Langzaam zie je ze kapotgaan aan de content die ze zelf creëren.
SatisFactory is een voorstelling over het fenomeen van ASMR (Autonomous Sensory Meridian Response). Je weet wel, dat tintelende gevoel wat je krijgt als je ziet hoe kleine stukjes zeep van een groot blok af worden gesneden met een stanleymes. Of wanneer iemand zacht tikkende geluiden maakt in een binaurale microfoon. 

Over ASMR en vooral de ASMR-tists is veel te doen. Ze vechten continu tegen het stigma dat hun werk een soort verhulde softporno is. In hoeverre zijn ze zelf verantwoordelijk voor de giftige cultuur die er rond ASMR is ontstaan, in hoeverre zijn het de algoritmes en de kijkers die hen daartoe dwingen?





Concept, Tekst & Regie Booi Kluiving Spel Wieke van Rosmalen, Lindsay Zwaan & Ayisha Siddiqi Scenografie Kars van den Heuvel Dramaturgie Pol Eggermont Digitale dramaturgie Ioana Stanescu Creative Producer Marijn Maurits Audiovisuele Content Jillis Pieters Geluidsontwerp Sem ten Haaf Grafische Vormgeving Stijn Stumpel Kostuum Carlijn Veurink Storyboard Thomas de Wit Technish advies Gertjan Biasino Techniek Uitvoerend Guus Broeren & Matthijs Derksen ProductieFeikes Huis Co-productie Theater aan de Rijn, aangesloten bij De Nieuwe Oost Ondersteund doorFonds Podiumkunsten, AFK, Fonds21 & Stimuleringsfonds Digitale Cultuur


In het nieuws: 

Recensie Theaterkrant

“ De personages worden met slechts een aantal kneepjes en ingrepen uitgediept tot driedimensionale karakters, waardoor je volledig begrijpt dat stoppen niet zomaar een optie is, dat ze iets te bewijzen hebben, en dat ze uiteindelijk reageren vanuit een soort instinct. De dedicatie waarmee ze op een gegeven moment de opdrachten uitvoeren, en daarin over lijken gaan, heeft een Lord of the Flies-achtig randje. Dat vleugje cynisme, gespeeld op de lach, geeft de voorstelling net de pit die het nodig heeft. ”