MUZIEK
Wieke begon in 2023 met het schrijven van muziek voor voorstellingen en installaties. Daarnaast zat ze een aantal jaar in de band DOTT van Reggy van Bakel en bracht ze in 2020 haar eerste EP genaamd ‘VICA’ uit.
EP VICA (2020)
VICA is een theater-EP bestaande uit vijf nummers. Samen met Sander Ruijters nam Wieke deze EP in 2017 op en bracht hem 3(!) jaar later uit. In VICA vertelt performer Wieke van Rosmalen samen met haar band een verhaal van een gebroken hart en niet goed weten hoe je te verhouden tot de dingen in het leven. Van een bloedneus tot berlijn, van een gebroken hart tot het al dan niet lezen van de krant. VICA is niet VICA zonder Sander Ruijters, Scott Beekhuizen, Timo Tembuyser en eeuwige muzen Renée de Graaff en Hélène Vrijdag.
VICA is niet bedoeld om meteen te begrijpen en het is waarschijnlijk ook niet muziek die je zomaar opzet op de achtergrond. In een tekstueel en ritmisch geheel brengt Wieke met VICA gekke klanken, onlogische samenzang en een klein dagboek van een jaar vol liefdesverdriet. Misschien snap je het pas als je al lang klaar bent met luisteren…
Dank aan: Sander Ruijters, Wilma Peeters, Lou Wullms, Hélène Vrijdag, Scott Beekhuizen, Thomas de Wit, Renée de Graaff en Timo Tembuyser.
Vocals voor DOTT (2019 - 2021)
DOTT is een nieuwe muzikale belevingswereld, waarin Reggy van Bakel zijn gevoelens over maatschappelijk geëngageerde thema’s uit. Met zijn soms 5- koppig elektro-akoestisch ensemble, ondersteund door visuals, komen de composities tot leven. Door het gebruik van strijkers, blazers en synthesizers ontstaat er een palet aan klanken, die op experimentele wijze samensmelten tot een dromerig, filmisch en minimalistisch geheel.
Credits
Reggy van Bakel: composities/gitaren/synth – Frank Wintermans: drums – Remy Alexander: keys/gitaar/arrangementen – Marc Alberto: synth/saxen – Wieke van Rosmalen: vocals/storytelling – Loïc Giepmans: visuals
Muziek voor K-HOLE (2024)
Een klein meisje schrikt wakker aan de rand van een bos en ontdekt dat ze haar volwassen-zelf aan het begraven is. Als haar oude fantasievriend plotseling komt opdagen en haar ervan probeert te overtuigen nooit volwassen te worden, begint een avontuurlijke reis door haar onderbewuste op zoek naar een uitweg uit deze vleesgeworden paniekaanval.
K-HOLE is een duister coming-of-age sprookje over het trauma dat volwassen worden heet. Studio Dooie Mus laat zich inspireren door Wes en Roy Andersson, Stranger Things en Black Mirror en wandelen langs de grumoristische fantasie van Tim Burton en Stephen King de rand van het sprookjesbos tegemoet. Hier gaan fantasie en onbewuste hand in hand in een keiharde remix van Alice in Wonderland, Roodkapje en alle films die je vroeger nooit mocht zien!
Credits
Regie & Spel: Lindsay Zwaan en Jelle Stiphout
Script: Lindsay Zwaan en Jelle Stiphout
Muziek: Wieke van Rosmalen
Metal muziek en techniek: Johan van Cauwenberghe
Productie: Esther Eveline Sloots en Brent de Vries
Deze voorstelling is medemogelijk gemaakt door: Amsterdams Fonds voor de Kunst, het Cultuurfonds, GAVE.FUND, Brand Cultuurfonds Limburg, Stichting Kanunnik Salden Nieuwenhof, Nightscapes Productions en Stichting Het Verbond
Muziek voor DROWN MY FRIENDS (2023)
Jelle maakt met DROWN MY FRIENDS! een installatie die zijn publiek letterlijk en figuurlijk bevraagd. Want wat moet je nu met deze spelkast? Is deze installatie een slinks commentaar op de gevolgen en ontkenning van de klimaat verandering? Een diepe psychologisch metafoor over het onbewuste verdriet van de kunstenaar? Of is het een excuus om de diep verborgen destructieve verlangens van de kijker te bevragen? Of is het gewoon een lollig maar stout spelletje? Het is aan de toeschouwer. VOETNOOT: De maker is zich bewust van het feit dat het drukken op rood verlichte knoppen gepaard kan gaan met toegenomen stressniveaus, maar benadrukt dat elk slachtoffer enkel een symbolische zondebok is. Voor extra comfort komt de installatie compleet met een ingebouwde assistent die je door het proces heenloopt.
In het nieuws:
Recensie Theaterkrant K-HOLE
“Dat er af en toe iets valt over een auto-ongeluk, en dat het concept K-HOLE (een dissociatieve ervaring door een te grote dosis van de drug ketamine) onbesproken blijft, houdt het stuk boeiend. Zou de hele voorstelling een dissociatie zijn van de volwassen vrouw die ooit Meisje was? Zou ze verwikkeld zitten in een nare trip? Is down the k-hole het moderne down the rabbit hole? En wat dan met dat auto-ongeval? Enkel door de titel en wat onbestemde verwijzingen naar de buitenwereld creëren de makers een diepte in de voorstelling die doet napraten en naklinken.”
EP VICA (2020)
VICA is een theater-EP bestaande uit vijf nummers. Samen met Sander Ruijters nam Wieke deze EP in 2017 op en bracht hem 3(!) jaar later uit. In VICA vertelt performer Wieke van Rosmalen samen met haar band een verhaal van een gebroken hart en niet goed weten hoe je te verhouden tot de dingen in het leven. Van een bloedneus tot berlijn, van een gebroken hart tot het al dan niet lezen van de krant. VICA is niet VICA zonder Sander Ruijters, Scott Beekhuizen, Timo Tembuyser en eeuwige muzen Renée de Graaff en Hélène Vrijdag.
VICA is niet bedoeld om meteen te begrijpen en het is waarschijnlijk ook niet muziek die je zomaar opzet op de achtergrond. In een tekstueel en ritmisch geheel brengt Wieke met VICA gekke klanken, onlogische samenzang en een klein dagboek van een jaar vol liefdesverdriet. Misschien snap je het pas als je al lang klaar bent met luisteren…
Dank aan: Sander Ruijters, Wilma Peeters, Lou Wullms, Hélène Vrijdag, Scott Beekhuizen, Thomas de Wit, Renée de Graaff en Timo Tembuyser.
Vocals voor DOTT (2019 - 2021)
DOTT is een nieuwe muzikale belevingswereld, waarin Reggy van Bakel zijn gevoelens over maatschappelijk geëngageerde thema’s uit. Met zijn soms 5- koppig elektro-akoestisch ensemble, ondersteund door visuals, komen de composities tot leven. Door het gebruik van strijkers, blazers en synthesizers ontstaat er een palet aan klanken, die op experimentele wijze samensmelten tot een dromerig, filmisch en minimalistisch geheel.
Credits
Reggy van Bakel: composities/gitaren/synth – Frank Wintermans: drums – Remy Alexander: keys/gitaar/arrangementen – Marc Alberto: synth/saxen – Wieke van Rosmalen: vocals/storytelling – Loïc Giepmans: visuals
Muziek voor K-HOLE (2024)
Een klein meisje schrikt wakker aan de rand van een bos en ontdekt dat ze haar volwassen-zelf aan het begraven is. Als haar oude fantasievriend plotseling komt opdagen en haar ervan probeert te overtuigen nooit volwassen te worden, begint een avontuurlijke reis door haar onderbewuste op zoek naar een uitweg uit deze vleesgeworden paniekaanval.
K-HOLE is een duister coming-of-age sprookje over het trauma dat volwassen worden heet. Studio Dooie Mus laat zich inspireren door Wes en Roy Andersson, Stranger Things en Black Mirror en wandelen langs de grumoristische fantasie van Tim Burton en Stephen King de rand van het sprookjesbos tegemoet. Hier gaan fantasie en onbewuste hand in hand in een keiharde remix van Alice in Wonderland, Roodkapje en alle films die je vroeger nooit mocht zien!
Credits
Regie & Spel: Lindsay Zwaan en Jelle Stiphout
Script: Lindsay Zwaan en Jelle Stiphout
Muziek: Wieke van Rosmalen
Metal muziek en techniek: Johan van Cauwenberghe
Productie: Esther Eveline Sloots en Brent de Vries
Deze voorstelling is medemogelijk gemaakt door: Amsterdams Fonds voor de Kunst, het Cultuurfonds, GAVE.FUND, Brand Cultuurfonds Limburg, Stichting Kanunnik Salden Nieuwenhof, Nightscapes Productions en Stichting Het Verbond
Muziek voor DROWN MY FRIENDS (2023)
Jelle maakt met DROWN MY FRIENDS! een installatie die zijn publiek letterlijk en figuurlijk bevraagd. Want wat moet je nu met deze spelkast? Is deze installatie een slinks commentaar op de gevolgen en ontkenning van de klimaat verandering? Een diepe psychologisch metafoor over het onbewuste verdriet van de kunstenaar? Of is het een excuus om de diep verborgen destructieve verlangens van de kijker te bevragen? Of is het gewoon een lollig maar stout spelletje? Het is aan de toeschouwer. VOETNOOT: De maker is zich bewust van het feit dat het drukken op rood verlichte knoppen gepaard kan gaan met toegenomen stressniveaus, maar benadrukt dat elk slachtoffer enkel een symbolische zondebok is. Voor extra comfort komt de installatie compleet met een ingebouwde assistent die je door het proces heenloopt.
Recensie Theaterkrant K-HOLE
“Dat er af en toe iets valt over een auto-ongeluk, en dat het concept K-HOLE (een dissociatieve ervaring door een te grote dosis van de drug ketamine) onbesproken blijft, houdt het stuk boeiend. Zou de hele voorstelling een dissociatie zijn van de volwassen vrouw die ooit Meisje was? Zou ze verwikkeld zitten in een nare trip? Is down the k-hole het moderne down the rabbit hole? En wat dan met dat auto-ongeval? Enkel door de titel en wat onbestemde verwijzingen naar de buitenwereld creëren de makers een diepte in de voorstelling die doet napraten en naklinken.”